لاستیک EPDM (لاستیک مونومر اتیلن پروپیلن دیین) نوعی لاستیک مصنوعی است که در بسیاری از کاربردها استفاده می شود. Dienes مورد استفاده در ساخت لاستیک های EPDM عبارتند از: اتیلیدن نوربورن (ENB) ، Dicyclopentadiene (DCPD) و وینیل نوربورن (VNB). 4-8 ٪ از این مونومرها به طور معمول استفاده می شود. EPDM یک لاستیک کلاس M تحت استاندارد ASTM D-1418 است. کلاس M شامل الاستومرهایی است که دارای زنجیره اشباع شده از نوع پلی اتیلن (M مشتق شده از پلی متیلن با اصطلاح صحیح تر) هستند. EPDM از اتیلن ، پروپیلن و یک کمونر Diene ساخته شده است که اتصال متقابل را از طریق ولکان سازی گوگرد امکان پذیر می کند. نسبی قبلی EPDM EPR ، لاستیک اتیلن پروپیلن (برای کابل های الکتریکی با ولتاژ بالا مفید است) ، که از هیچ پیش سازهای دیین حاصل نمی شود و فقط با استفاده از روشهای رادیکال مانند پراکسیدها قابل اتصال است.
مانند اکثر لاستیک ها ، EPDM همیشه از پرکننده هایی مانند کربن کربن و کربنات کلسیم استفاده می شود ، با پلاستیک کننده هایی مانند روغنهای پارافینی ، و تنها در هنگام اتصال به خصوصیات لاستیکی مفیدی دارد. اتصال متقابل بیشتر از طریق vulcanisation با گوگرد صورت می گیرد ، اما همچنین با پراکسیدها (برای مقاومت در برابر حرارت بهتر) یا با رزین های فنولیک انجام می شود. از تابش انرژی بالا مانند تیرهای الکترونی گاهی اوقات برای تولید کف و سیم و کابل استفاده می شود.
زمان پست: مه -15-2023